احتمال فعال شدن اَبَر آتش فشان های غول آسا در کره زمین

رادیو فردا : کره زمین، مهد حیات شناخته شده در منظومه شمسی و خانه ما انسان ها برخلاف ظاهر آرام خود درون جوشانی دارد و آنقدر همه چیز را «زیرپوستی» رد می کند که، ناچار، هر چند میلیون سال دمل های غول آسای مخفی اش می ترکد و اَبَر آتش فشانی غول آسا مناطق وسیعی از سطح قابل زیست زمین را از هرگونه نشانه زندگی پاک می کند و نقطه سرخط!
 
به گزارش سایت آمریکایی «ان پی آر»، این آتش فشان های عظیم هیچ شباهتی به انواع آتش فشان های معمولی اقصی نقاط جهان نداشته و به محض فعال شدن، یک نفس، تا هزاران سال به فعالیت خود ادامه می دهند. به ندرت اتفاق می افتند اما وقتی یکی از آنها سرباز کند بهتر است «خیلی جدی به فکر کوچ از خانه و کاشانه خود در این سیاره باشیم.»
 
خاکستر و گازهای آتش فشانی ناشی از خشم فروخورده زمین بیشتر موجودات زنده را در شعاع وسیعی از مساحت سطح این کره خاکی محو و شرایط زمین را به حالت اولیه آن بازنشانی (ریست) می کند: زمینی خالی و جوشان بدون اثری از آثار حیاتی که در طول میلیون ها سال، ذره ذره به این سطح از تکامل رسید.
 

 
مایکل تورن، استاد زلزله شناس دانشگاه یوتاه، می گوید دلیل چنین فوران های مرگباری را کشف کرده است. این دانشمند برای اطلاع از آنچه در عمق ۱۸۰۰ مایلی (حدود ۲۸۹۷ کیلومتر) از سطح زمین می گذرد امواج ناشی از لرزه های لایه های زیرین زمین را اندازه گیری کرده است، جایی که هسته مرکزی زمین به گوشته (جبه) بیرونی وصل می شود.
 
برای درک بهتر از ساختمان کُره زمین یک میوه آووکادو را در نظر بگیرید که هسته وسط آن هسته زمین و قسمت خوراکی میوه، گوشته بالایی زمین است.
 
مایکل تورن می گوید دو توده عظیم انباشته سنگ را در فضایی میان هسته و گوشته زمین زیر نظر گرفته است. یکی از این توده ها در زیر اقیانوس آرام و دیگری زیر قاره آفریقا قرار گرفته اند و ۲۰ سالی است که دانشمندان از وجود آنها آگاه شده اند اما آنچه توجه تورن را جلب کرده است «حرکت» این توده ها بوده است: «فکر می کنم که تحقیقم اولین بررسی دقیق و دلیل علمی بر حرکت این توده ها را ارائه دهد.»
 
این زلزله شناس تأکید می کند که در حال حاضر دو توده فوق حدود ۳۰۰۰ مایل (۴۸۲۸ کیلومتر) از یکدیگر فاصله دارند.
 
به باور مایکل تورن توده زیر اقیانوس آرام در واقع از دو توده کوچکتر تشکیل شده که به هم رسیده اند و در نقطه تماس یک دمل بزرگ در پوسته زمین ایجاد کرده اند. تورن توضیح می دهد که برجستگی فوق «متشکل از مواد نیمه مذاب است که زیر پوسته زمین انباشته شده اند.» وی تصریح می کند که «توده انباشته بسیار بزرگ است... این یکی که پیدا کرده ایم، از لحاظ بزرگی شاید ۱۰ برابر بزرگتر از انواع مشابهی است که تا کنون مشاهده کرده ایم.»
 
دمل زمینی یاد شده از جهت ابعاد به اندازه ایالت فلوریدا در ایالات متحده است و به وسیله توده های کوچکتری از مواد نیمه مذاب در اطراف محاصره شده است.
 
در شرایط کنونی و نظر به میزان رشد این توده سنگ به نظر می رسد که پدیده طبیعی فوق در ناحیه مرکزی خود مانند یک بادکنک بزرگ تحت فشار دیگر توده های سنگی قرار گرفته و دقیقاً در فضایی زیر پای ما در حال جمع کردن انرژی عظیمی است.
 
موقعیت جغرافیایی این انباشتگی مواد نیمه مذاب به طور دقیق زیر کشور «ساموأ» در قاره اقیانوسیه است. با این وجود، به باور مایکل تورن، «این احتمال وجود دارد که این توده ها در آینده به شکل اَبَر آتش فشان های در حال فوران سرباز کنند.»
 
یک نمونه از چنین پدیده ای «اَبَر آتش فشان یلو استون» در ایالت وایومینگ آمریکا است که در طول دو میلیون سال گذشته تا کنون سه بار فعال شده است.
 
مقاله مفصل مایکل تورن درباره این مطلب در نشریه تخصصی « زمین و علوم سیاره ای» چاپ شده است. وی می گوید خیالش در حال حاضر راحت است، و روند دگردیسی دمل های زمینی به اَبَر آتش فشان های فعال را «زمانبر» توصیف می کند. زمانی که ممکن است ۱۰۰ میلیون سال یا بیشتر به طول انجامد.
 
این پژوهشگر می گوید عجالتاً برنامه ای برای اسباب کشی ندارد.